نگاهی به اعتراضات کارگری در یک ماه اخیر

اعتصابات سراسری کارگری یک پاسخ فوری

اخبار حکایت از گسترش اعتراضات کارگری و کشیده شدن دامنه اش به مراکز کلیدی ای چون برق و کارخانجات بزرگ و بخش های متمرکز کارگری است. گستردگی اعتراضات کارگری در همین یکماه اخیر به روشنی جایگاه و مکان جنبش اعتراضی کارگری را در سیر تحولات سیاسی امروز نشان میدهد. این مبارزات در عین حال و بطور واقعی پاسخ دندان شکنی به همه های و جنجال هاییست که از سوی مشتی دزد و جنایتکار چون رفسنجانی و خاتمی و اصلاح طلبان حکومتی بر سر روی کار آمدن روحانی و فراخواندن کارگران و مردم به صبر و انتظار است. تبلیغاتی که در آن از کارگران و مردم خواسته میشود که خواستها و مطالباتشان را به پیش نکشند. تبلیغاتی که هدفش بیرون کشاندن کل نظام را از زیر تیغ حمله جامعه است. تبلیغاتی کثیف که رسانه هایی چون بی بی سی و صدای امریکا بلندگوی آن هستند. . نگاهی به سرتیتر های اخبار اعتراضات کارگری که در یک ماه اخیر رسانه ای شده است، حال و هوای مراکز کارگری و فضای بالای اعتراضی در میان کارگران را نشان میدهد.لیستی از سرتیترها را در زیر میخوانید

– اعتصاب ٥٠٠ کارگر نیشکر هفت در هفتم مرداد ماه علیه فضای امنیتی کارخانه و بر سر خواست اجرای طرح طبقه بندی مشاغل و افزایش سطح دستمزدها

– اعتراضات دو هفته ای ٢٥٠ کارگر فولاد زاگرس در فاصله ١٨ تا ٣١ تیرماه در اعتراض به اخراج ها و مطالبات معوقه خود

– سه هفته تجمع و مبارزه هر روزه کارگران کیان تایر در اعتراض به واگذاری کارخانه به مالک قبلی آن و خطر به تعطیلی کشیده شدن کارخانه و اخراجشان از کار در طول دو هفته آخر تیرماه و ادامه این اعتراضات. روز ٦ مرداد این کارگران بصورت راهپیمایی از محل پارک ١٢ فروردین عازم دفتر بیت رهبری شدند و فرماندار اسلامشهر از وحشت پیوستن مردم به صف کارگران در خیابان ابوریحان سراسیمه خود را به کارگران معترض کیان تایر رساند و با حضور در جمع آنان قول رسیدگی به خواستهایشان را میدهد. اما علیرغم این کارگران عازم دفتر بیت رهبری شده و پس از حدود یک ساعت تجمع در آنجا با وعده ای که این دفتر برای رسیدگی به خواستهایشان را میدهد به تجمع خود پایان میدهند.

– تجمع اعتراضی بیش از یکصد کارگر ساختمانی در مقابل مجلس اسلامی در ٣١ تیرماه در اعتراض به عدم تخصیص بودجه لازم برای بیمه این کارگران. کارگران میگویند ٩ هزار میلیارد ریال به هیچ وجه کفاف یک میلیون و ٧٠٠ هزار کارگر ساختمانی را نمیکند

– ٢٩ روز اعتصاب موفقیت آمیز و تجمعات پر شور کارگران شرکت “قطعات توربین شهریار” و شرکت خانواده های کارگران در این تجمعات با خواستهایی چون توقف اخراجها، بازگشت به كار كارگران اخراجی و پرداخت دستمزدهای پرداخت نشده،

– تجمع اعتراضی روز ٢٣ تیر کارگران در مقابل فرمانداری رژیم در پاکدشت بخاطر ١٢ ماه دستمزد پرداخت نشده شان

– تجمع اعتراضی ١٥٠ کارگر شاغل در کارخانه سیمان کرمان در ١٦ تیر ماه در اعتراض به سپردن بخش هایی از کارخانه به دلالان کار و پیمانکاران، تجمع اعتراضی کارگران ماشین آلات صنعتی تراکتور سازی

-تجمع اعتراضی ٣٠٠ کارگر ماشین آلات صنعتی تراكتور سازی در روزهای ١٩ و ٢١ تیر به دلیل عدم دریافت حقوق ماههای اردیبهشت و خرداد خود در مقابل محل کارشان.

– تجمع اعتراضی بازنشستگان اتوبوسرانی تهران در ١٨ تیر ماه در مقابل ساختمان شورای شهر در اعتراض به «محاسبه نشدن ده سال از سابقه بیمه‌شان». بازنشستگان که تعدادشان به ٦٠٠ نفر می‌رسد هرکدام از اتوبوسرانی تهران ١٥ میلیون تومان مطالبه دارند.

– اعتصاب کارگران شهرداری منطقه ٦ شیراز در ١٩ تیر در اعتراض به خودداری رژیم از افزایش دستمزدها .

– تجمع اعتراضی ٧٠٠ کارگر و کارمند کارخانه آلومینیوم المهدی هرمزگان در ٢ مرداد ماه در مقابل دفتر مدیرعامل کارخانه، در اعتراض به کاهش برخی از اقلام دریافتی خود. کارگران خواستار برکناری مدیریت شدند.

– تجمع ٤٠ نفر از بازنشستگان صندوق فولاد در ١٨ تیر ماه دراعتراض به عدم پرداخت بموقع حقوقشان، مقابل استانداری اصفهان. کارگران بازنشستگان صندوق فولا تا کنون چندین مرتبه به دلیل دریافت دیر‌هنگام حقوق خود در مقابل استانداری و کانون بازنشستگان استان اصفهان تجمع کرده اند. این کارگران حقوق خرداد و تیرماه خود را دریافت نکرده اند.٨٢ هزار کارگران فولاد سه ماه حقوق دریافت نکرده‌اند

-اعتصاب١٢٠٠ کارگر کارخانه نورد لوله صفا در اراک در ١١ تیرماه در اعتراض به دو ماه دستمزد پرداخت نشده خود
-اعتصاب و تجمعات پی در پی ٤٠٠٠ کارگر قراردادی مجتمع فولاد خوزستان در هفته اول تیرماه در اعتراض به عدم افزایش سطح دستمزدهایشان

– تجمع اعتراضی ٣٠٠ کارگر ٣ کارگاه فرودگاه خمینی تهران به عدم پرداخت ٦ ماه حقوق ومزایای خود

– تجمع اعتراضی ١٠٨ کارگر اخراجی کارخانه کرمانیت کرمان در ٨ تیرماه در مقابل سازمان تامین اجتماعی استان کرمان تجمع کرده و خواهان رسیدگی به وضعیت کاری خود شدند.کارگران بیکار شده کرمانیت در ماههای قبل نیز دست به اعتراضات مشابهی زده بودند. ١٠٨ نفر از ١٧٠ نفر کارگران این کارخانه اخراج شده اند. بیمه بیکاری آنها نیز قطع شده است.

– تجمع ٥٠٠ عضو تعاونی مسکن مهر در ٨ تیرماه در اعتراض به نحوه ساخت و ساز و عدم تحویل خانه های خود، در مقابل استانداری کرمان دست به تجمع زدند.

– تجمع اعتراضی ١٥٠٠ کارگر شرکت صنعتی دریائی صدرا در بوشهر در اعتراض به عدم پرداخت سه ماه حقوق و مزایا دست به اعتراض زدند.

-تجمع اعتراضی ١١٠ کارگر اخراجی سد ژاوه در روز ٤ تیرماه بخاطر ٣ هماه حقوق معوقه و سنواتشان در :

– تجمع اعتراضی کارگران سد بزرگ کنارک واقع در ١١٠ کیلومتری شهرستان کنارک در ١١ تیرماه بخاطر ٨ ماه حقوق معوقه خود.

-تجمع ٢٢ تیرماه ساکنان شهرک‌های سامان، فرهنگیان و شرق میانرود شیراز تجمع مقابل فرمانداری شیراز در اعتراض به نابسامنی محل زیست خود و مشکلاتی چون برق، اتوبوس خط واحد، گازرسانی، مدرسه، کلانتری، فضای سبز و بوی ناشی از فاضلاب

– تجمع کارکنان بیمه آسیا در ٢٣ تیرماه در مقابل ساختمان اصلی این شرکت دراعتراض به میزان افزایش حقوق کارکنان در مقایسه با مدیرعامل. کارکنان بیمه آسیا برای دومین بار است که نسبت به این مسائل اعتراض می‌کنند.

اینها همه گوشه کوچکی از خبرهای اعتراضی کارگری است که بدلیل گستردگی اش به سر تیتر خبرها تبدیل شده است. این درحالیست که خواست افزایش دستمزدها همچنان در صدر خواستهای کارگران قرار دارد. کارگران به ٤٨٧ هزار تومان حداقل دستمزد تعیین شده از سوی دولت اعتراض دارند و گفتمان کارگران امروز اعتراض سراسری بر سر خواست افزایش دستمزدهاست. 
مجموعه این خبرها نشانگر فضای پر التهاب محیط های کارگری و گستردگی دامنه این مبارزات است. در این اعتراضات کارگران بطور متوالی تجمع بر پا میکنند، اولتیماتوم میدهند و خواستهایشان را پیگیری میکنند. یک نقطه قوت مهم بخش عمده ای از این مبارزات اتکای کارگران به مجمع عمومی بعنوان محلی برای متحد ماندن و تصمیم گیری است . یک نمونه مهم از این دست اعتراضات کارگران ذوب آهن قروه است که با برگزاری مجمع عمومی خود در پارک شهر الگوی جالبی از عملی بودن برپایی مجمع عمومی و تبدیل آن به سنتی پایدار در همه محیط های کارگری بدست میدهند.
یک مورد قابل توجه دیگر در مبارزات یک ماهه اخیر نمونه اعتصاب ٢٩ روزه کارگران شرکت “قطعات توربین شهریار” یکی از مراکز کلیدی کارگری و تولید کننده برق و شرکت خانواده های کارگری در تجمعات اعتراضی این کارگران است. نکته قابل توجه دیگر تعرضی بودن فضای اعتراض کارگران است. از جمله کارگران کیان تایر در اعتراض روز ٣١ تیرماه وقتی که با بی توجهی مسئولین وزارت صنایع روبرو میشوند، بطور یکپارچه به داخل آنجا هجوم می آورند و بعد با سردادن شعار دوباره به خیابان باز میگردند. و یا در اعتراضات کارگران ذوب آهن زاگرس قروه کارگران اولتیماتوم میدهند که اگر پاسخ نگیرند به همراه خانواده های خود در شهر سنندج دست به راهپیمایی خواهند زد. همچنین در بخش عمده ای از اعتراضات کارگری امروز ما شاهد این هستیم که اعتراضات به خیابان و به تجمع در مقابل مراجع مختلف دولتی کشیده شده و کارگران با تجمعات متوالی خود بر روی خواستهایشان مصر هستند. در این اعتراضات کارگران در مقابل بیکارسازیها و تعرضات کارفرما و دولت می ایستند و با اتحاد و پافشاری بر خواستهایشان پا فشاری میکنند و می بینیم که در بسیاری مواقع موفقیت هایی نیز کسب میکنند.
خلاصه کلام اینکه در شرایطی که گرانی بیداد میکند و قیمت ها بطور نجومی و هر روزه افزایش بیشتری پیدا میکند. در شرایطی که دستمزدهای چند بار زیر خط فقر کارگران به هیچ وجه کفاف زندگی آنان را نمیدهد و نه تنها این بلکه معضل دستمزدهای معوقه و تهاجمات هر روزه کارفرمایان و دولت به زندگی و معیشتشان ، معاش و بقای میلیونهای خانواده کارگری و کل جامعه را به خطر واقعی انداخته است، یک خواست فوری وحیاتی کارگران خواست افزایش فوری دستمزدهاست.
مبارزات گسترده کارگری ، آنهم در متن فضای پر التهاب جامعه بیش از بیش نشانگر زمینه های مساعد برای کارگران برای رفتن بسوی اعتصابات سراسری کارگری و عقب زدن تعرضات هر روزه رژیم اسلامی و بسیج کل جامعه حول خواستها و مطالبات سراسری خود است. به عبارت روشنتر اعتصابات عمومی و سراسری کارگری یک پاسخ فوری و حیاتی به شرایط سیاسی امروز جنبش کارگری و کل جامعه است.
در همین راستا تشکیل مجامع عمومی کارگری و تبدیل آن به محلی برای متحد شدن و تدارک سازمانیافته اعتراضات سراسری کارگری، شرکت فعال خانواده های کارگری در اعتراضات هر روزه کارگران، گرد آمدن حول خواستهای سراسری و در راس آن خواست افزایش فوری دستمزدها، ایستادن در برابر تعرضات رژیم به فعالین و رهبران کارگری با خواست آزادی فوری کارگران زندانی و دفاع از حق تشکل، حق اعتصاب، حق تجمع و حق بیان و ابراز نظر بعنوان حقوق پایه ای کارگران و کل جامعه همه و همه گامهای فوری و ضروریست است که باید برداشت.