اول مه، روز کیفرخواست کل جامعه علیه توحش سرمایه داری

اااردیبهشت، اول مه، روز همبستگی جهانی کارگران است. اول مه روز کیفرخواست علیه سرمایه داری و تمامی مصایبش و روز اعتراض به هرگونه تبعیض و نابرابری است. به این اعتبار اول مه روز نه تنها کارگران بلکه روز اعتراض کل جامعه به توحش سرمایه داری حاکم است. بویژه در جایی چون ایران که یکی از وحشی ترین حکومتهای سرمایه داری بر گرده جامعه حاکم است، اول مه بهترین فرصت برای کارگران و کل توده های محروم جامعه است که به خیابانها بیایند و علیه یک درصدی های جنایتکار و دزد و فاسد، کل حکومت را بچالش کشند.

واقعیت اینست که تحت حاکمیت رژیم اسلامی که در آن فقر و گرسنگی ابعاد فاجعه باری بخود گرفته است، اساس جامعه بر آپارتاید جنسی و تبعیض جنسیتی علیه زنان بنا شده است، كودك در آن حقوقی ندارد و از وجود بیش از ٤ میلیون كودك كار و خیابان سخن در میان است، اعتیاد بیداد میكند و سن تن فروشی به ده سال و یازده سال رسیده است و این کل انسانیت است که زیر پا له میشود، روز جهانی کارگر، آن جامعیتی را دارد كه اعتراض كل جامعه را نمایندگی میكند. در نتیجه همچنان که اشاره کردم اول مه نه تنها روز کارگران، بلکه همچنین روز اعتراض معلمان، پرستاران، بازنشستگان و همه بخش های جامعه زیر پرچم کارگران و کیفرخواست کارگری علیه وضع موجود است. کارگر بیکاری که در محرومیت و بی تامینی بسر میبرد، جوانی که از تحصیل فراغت می یابد و چشم اندازی برای زندگی و معاشش ندارد، پدری که بخاطر فقر ناگزیر است فرزندش را از تحصیل بیرون بکشد و راهی کار خیابانی کند، زن جوانی که بخاطر سیر کردن شکم خود و کمک به معاش خانواده اش ناگزیر به تن فروشی میشود، همه و همه صف میلیونی معترضینی هستند که اول مه روز اعتراضشان است. اینها همه آن جمعیت عظیم میلیونی ٩٩ درصدی هایی هستند که روز جهانی کارگر روز اعتراضشان است. در عین حال قدرت اول مه در جهانی بودنش است. باید از این فرصت استفاده کرد و متحد و گسترده و با نهادها و تشکلهایمان به صف اعتراض جهانی اول مه بپیوندیم و خیابانها را به اشغال خود درآوریم